Το κείμενο της Λουκιας Κεραμαρη στην υπεροχη ομάδα της Κλειώς Τσαλαπάτη "Φίλοι της Ελληνικής Λογοτεχνίας". Η Λουκία είναι ένας από τους ανθρώπους για τους οποιούς νιώθω ότι είμαι πολύ τυχερή που διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας, όταν ξεκίνησα αυτή την πορεία στα ερεβώδη μονοπάτιατης Λογοτεχνικής Δημιουργίας.. Το δημοσιεύω με ένα τεράστιο ευχαριστώ.

Παλαίμαχη αναγνώστρια άρχισα να πιστευω εδώ και καιρό πως
1.κατάντησα να μην μπορώ οχι να διαβάσω αλλά ουτε και να ρίξω μια δεύτερη ματιά σε βιβλία που είτε είναι κακοκποιημένη μετάφραση είτε είναι αντίγραφα χείριστα βραζιλιάνικης λογοτεχνίας.(Μερικά από δαύτα εχουν και νοτιοαμερικάνικα ονόματα...)2.κατάντησα να μην μπορώ να διαβάσω βιβλία υποοτίθεται γραμμένα με χιούμορ αλλα στην πραγματικότητα ο συγγραφέας δεν κατάφερε να κρατήσει την ισσοροπία μεταξύ του γελοίου και του γέλιου..3.κατάντησα να μην αντέχω τα τάχα φανταστικής λογοτεχνίας βιβλία που ο συγγραφέας εχοντας εναν αχταρμά στο μυαλό του, ανακατευει χώρες, μύθους,φανταστικές υπάρξεις κλπ,ανακατευει την ξένη μυθολογία με την μυθοπλασία του μυαλού του και με αποτέλεσμα εντελώς ανιαρό ,ανούσιο και πολλές φορές έφτασα να αισθάνομαι πως με κοροιδεύει...
Η Βίβιαν Φόρτη ,δεν μου έδωσε την δυνατότητα να καταντήσω αναγνώστρια όλων των παραπάνω ...τάχα λοχοτεχνημάτων!!Ο ΜΥΘΟΣ της ,οταν βρίσκεται στα χέρια κάποιου αναγνώστη, απλώνεται,ξετυλίγεται και κυκλοφορεί στο μυαλό του με εναν απίστευτα ρεαλιστικό τρόπο.
Η ιστορία του καθηγητή και της μαθήτριας δεν σε δικαιώνει καθόλου, εαν φαντάζεσαι πως γίνεσαι για άλλη μια φορά κοινωνός ενός συνηθισμένου παδαριώδες παραμυθιου.
ΟΧΙ!!!!
Σου δίνει την δυνατότητα να ζήσεις με την περιπέτεια της ηρωιίδας του ,όλη την ελληνική μυθολογία, χωρίς καθόλου να ξεφευγει από ότι η ελληνική ψυχή θέλει να γνωρίζει για αυτή αλλα κυρίως να ζήσει αυτή.
Η Βίβιαν Φόρτη ειναι κατα την γνώμη μου ισως η μοναδική Ελληνιδα Συγγραφέας που εχει την ικανότητα και απο γνώσεις βεβαίως βεβαίως τέτοιου είδους λογοτεχνία