Giota: My parabatai

Την Γιώτα δεν την ήξερα. Δεν είχα ακούσει ποτέ ούτε για την ίδια, ούτε για το blog της, αν και πρόκειται για το blog που ανακηρύχθηκε με την ψηφοφορία του κοινού Νο 1 blog για 2012. Το βράδυ που και εκείνη και η δουλειά της μπήκαν στη ζωή μου το θυμάμαι πολύ καλά. Ήταν 21 Ιουνίου το βιβλίο μου είχε μόλις 10 ημέρες κυκλοφορίας. Έγραφα και όπως πάντα όταν γράφω είχα πατημένη την ελαχιστοποίηση στο FB. Ήρθε ειδοποίηση για μήνυμα και για κάποιο περίεργο λόγο – ένστικτο;;- το άνοιξα αμέσως. Ήταν ένα ταραγμένο μήνυμα. Εννοείται πως το έχω κρατήσει. Σας το παραθέτω:

"Αγαπητή κυρία Φόρτη καλησπέρα!

Ονομάζομαι Γιώτα Παπαδημακοπούλου και μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωση του ΜΥΘΟΥ και με μια λέξη μπορώ να πω πως έχω συγκλονιστεί.

Τελικά η Αλεξάνδρα είχε δίκιο... είναι ένα υπέροχο βιβλίο και το λάτρεψα.

Αυτή τη στιγμή, ετοιμάζω την παρουσίασή του στο blog μου και θα σας ενημερώσω με σχετικό link όταν με το καλό ανέβει στην σελίδα μου στην επόμενη ώρα.

Ελπίζω κι εύχομαι να υπάρξει και συνέχεια.

Με εκτίμηση και ένα μεγάλο ευχαριστώ για το χαμόγελο που δεν έσβησε από τα χείλη μου καθ' όλη την διάρκεια της ανάγνωσης."

Τα έχασα. Αλήθεια δεν το περίμενα. Την ευχαρίστησα ευγενικά και μού ζήτησε να μιλάμε στον ενικό. Οι άνθρωποι που με ξέρουν γνωρίζουν ότι ο ενικός δεν μού είναι πολύ εύκολος… Λίγη ώρα αργότερα διάβασα την παρουσίαση της στο blog της. Ήρθε η ώρα να απαντήσω εγώ ταραγμένα…στον ενικό. Ούτε προσφώνηση ούτε αποφώνηση. Μόνο λέξεις στη σειρά:

"Με έχεις αφήσει άφωνη! Δεν πίστευα ποτέ ότι κάποιος θα έγραφε τόσο όμορφα λόγια για το βιβλίο μου! Και τι ωραία εκφορά λόγου! Πόσο όμορφα γράφεις και πόσα καταλαβαίνεις. Κανείς δεν μού έχει μιλήσει έτσι για το Φοίβο και τη Δάφνη, ούτε ο άντρας μου που με γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλο άνθρωπο στον κόσμο, ούτε οι παιδικοί μου φίλοι. Νομίζω πως είσαι το ίδιο σπάνια με εκείνη. Αυτή τη στιγμή, ειλικρινά, δεν μπορώ να συνεχίσω. Σ’ ευχαριστώ!"

Κι αυτή ήταν η αρχή μιας υπέροχης φιλίας. 

Η Γιώτα ήρθε στο Λουτράκι και μίλησε για τον «Μύθο»:

Τη Βίβιαν Φόρτη τη γνώρισα αρχικά ως συγγραφέα μέσα από τον "Μύθο" και μπορώ να πω μετά βεβαιότητας πως, από τις πρώτες κι όλας σελίδες, κατάφερε να αιχμαλωτίσει την καρδιά μου και να με κάνει να πιστέψω πως πρόκειται για έναν πολύ ξεχωριστό άνθρωπο, γεμάτο αρετές και όμορφα συναισθήματα. Λίγες μέρες αργότερα, συναντηθήκαμε στην έκθεση βιβλίου της Ηλιούπολης και είχα την χαρά και την τιμή να διαπιστώσω και από κοντά πως όλα όσα πίστεψα αρχικά για εκείνην, όχι μόνο ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα αλλά, την ξεπερνούσαν. Και αν μπορώ να νιώσω περήφανη για μια νέα φιλία, σίγουρα η Βίβιαν ανήκει στους ανθρώπους εκείνους που το αξίζουν γιατί πέραν του ότι είναι ένας υπέροχος και γλυκός άνθρωπος, μου θύμισε πόσο όμορφο είναι να διαβάζεις ιστορίες για οικογένειες και ανθρώπους με αξίες και αρχές, με την έννοια της αγάπης βαθιά ριζωμένη μέσα τους και με το θάρρος που χρειάζεται κανείς για να παλέψει για όλα αυτά.

Η λογοτεχνία φανταστικού, αν και τα τελευταία χρόνια κάνει δυναμική την παρουσία της και στην χώρα μας, θεωρείται από ορισμένους εύπεπτη και ανυπόστατη, μια άποψη που προσωπικά δεν με βρίσκει σύμφωνη αλλά αντίθετα, πολέμια. Με το να απορρίπτει κανείς πράγματα απλά και μόνο επειδή δεν μπορεί να τα δει, θεωρώ ότι περιορίζει τον ίδιο του τον νου και κατά συνέπεια, θα έπρεπε να απορρίψει και έννοιες με τις οποίες γαλουχούμαστε από την στιγμή της γέννησής μας, όπως είναι για παράδειγμα η ίδια μας η θρησκεία. Από την στιγμή που έχουμε πίστη σε έναν θεό που δεν συναντήσαμε ποτέ, πως μπορούμε να μην πιστεύουμε σε άλλες δυνάμεις που όχι μόνο μπορεί να υπάρχουν αλλά, να μας ξεπερνούν; Μήπως τελικά αυτό που μας τρομάζει, είναι η ίδια μας η άγνοια και η αδυναμία μας να την κατανοήσουμε, πόσο μάλλον, να την καταπολεμήσουμε ψάχνοντας και διεκδικώντας απαντήσεις; Και η αλήθεια είναι πως δεν είναι λίγοι οι Έλληνες συγγραφείς που έχουν επιχειρήσει τα τελευταία χρόνια να προσεγγίσουν το είδος του φανταστικού όμως, κανένας δεν το έχει πετύχει όσο η Βίβιαν και αυτό γιατί ο "Μύθος" δεν προσπαθεί να ενστερνιστεί δοξασίες και θρύλους που δεν μας είναι οικείοι, που δεν ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία μας αλλά αντίθετα, βασίζεται σε κάτι ολότελα δικό μας.

Η 19χρονη Δάφνη, με καταγωγή από το πανέμορφο και πλούσιο σε ιστορία Ναύπλιο, σπουδάζει Κοινωνικές Επιστήμες στην Αμερική. Έχει ανατραφεί με τις παραδοσιακές αρχές των οικογενειών της χώρας μας, έχοντας παράλληλα γαλουχηθεί με τους μύθους της αρχαίας μας ιστορίας που συντροφεύουν την εξέλιξή μας μέσα στο πέρασμα των αιώνων. Αυτός είναι και ο λόγος που επιλέγει το μάθημα της Μυθολογίας, όχι μόνο γιατί έχει πλεονέκτημα λόγω της καταγωγής της αλλά, γιατί βαθιά μέσα της υπάρχει ριζωμένη η αγάπη για όλα αυτά που η ίδια αντιπροσωπεύει καθώς και για τα μυστικά που κρύβει τα οποία στην πραγματικότητα, είναι περισσότερα απ' όσα μπορεί να φανταστεί και ακόμα πιο πολλά, απ' όσα μπορεί να χωρέσει ο κοινός νους. Τα μυστικά όμως αυτά δεν πρόκειται να μείνουν για πολύ ακόμα κρυφά, όχι από την ίδια τουλάχιστον και όχι από την στιγμή που θα ερωτευτεί κεραυνοβόλα τον Φοίβο, τον καθηγητή της στο προαναφερόμενο μάθημα για τον οποίο, από την πρώτη στιγμή που τον αντικρίζει δεν αισθάνεται απλά μια ακαταμάχητη έλξη αλλά, μια μυστηριακή δύναμη που τους ενώνει και που όσο κι αν θέλει να παλέψει, δεν μπορεί να κρατηθεί μακριά του.

Εκεί ακριβώς είναι που ξεκινάνε τα προβλήματα για τους δύο πρωταγωνιστές του "Μύθου". Ο Φοίβος, κάθε άλλο παρά ένας κοινός θνητός είναι, κάτι που η Δάφνη δεν αργεί να αισθανθεί και πολύ σύντομα, να διαπιστώσει με πάσα βεβαιότητα. Ο Φοίβος, είναι ένας από εκείνους που εμείς αποκαλούμε, 12 Θεούς του Ολύμπου όμως τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά απ' όσο μάθαμε πίσω από τα σχολικά θρανία ή από τις αφηγήσεις των γονιών μας. Η καταγωγή της οικογένειάς του και η πορεία τους πάνω στη γη είναι πολύ πιο περίπλοκη απ' όσο αναλογιστήκαμε ποτέ όμως η Δάφνη δεν ανήκει στον μέσο όρο. Χαρακτηρίζεται από μια ευφυΐα και μια οξυδέρκεια, στοιχεία που της επιτρέπουν όχι μόνο να κατανοήσει τις πληροφορίες που λαμβάνει από τον ίδιο τον Φοίβο αλλά, να τις επεξεργαστεί συνδυαστικά και με τέτοιον τρόπο που την βοηθούν να καταλήγει στα σωστά συμπεράσματα, ακόμα και όταν εκείνος προσπαθεί να της κρύψει την αλήθεια, όχι γιατί δεν την εμπιστεύεται αλλά, γιατί η συγκεκριμένη γνώση κρύβει κινδύνους για την ίδια τους τη ζωή και την ύπαρξη, κινδύνους που ξεπερνάνε τους όρους της αξιοπρέπειας και της τιμής της οικογένειας.

Αν διάβασα το τελευταίο διάστημα κάποιο βιβλίο που δεν μπορούσα να αφήσω από τα χέρια μου και που έφερε ένα μόνιμα κολλημένο στα χείλη μου χαμόγελο, τότε αυτό είναι δίχως άλλο ο "Μύθος". Η μεγαλύτερη επιτυχία για έναν συγγραφέα είναι να μιλάει άμεσα στην καρδιά κάθε αναγνώστη, κάτι που η Βίβιαν πετυχαίνει μέσα από το έργο της αβίαστα. Παντρεύοντας τους μύθους που γαλούχησαν τον λαό μας και τις αρχέγονες δοξασίες μας με την δικιά της πραγματικότητα, δημιουργεί ένα δικό της φανταστικό, παροντικό σύμπαν που όμως μοιάζει τόσο ρεαλιστικό, τόσο σωστό και ισορροπημένο. Όχι μόνο σου συστήνει γοητευτικούς μύθους που ίσως να μην είχες ακούσει ποτέ, προκαλώντας σε να ψάξεις να μάθεις ακόμα περισσότερα γύρω από αυτούς αλλά, ψάχνει να βρει την αλήθεια που κρύβεται πίσω από την αρχική τους πλάση. Για κάθε έναν σαν εμένα που πιστεύει ότι κάθε μύθος, κάθε παραμύθι, κάθε μη αποδεδειγμένη ιστορικά αφήγηση έγινε ποτέ στα χρονικά, κρύβει μέσα της έστω και μικρά ψήγματα μιας συγκαλυμμένης αλήθειας που περιμένει όσους έχουν εκλεκτό, ανοιχτό και αγνό πνεύμα να τους ανακαλύψει, ο "Μύθος" δεν μπορεί να είναι τίποτα λιγότερο παρά ένα γοητευτικό μυστήριο.

Θα ήθελα στο σημείο αυτό να σταθώ στους δύο βασικούς πρωταγωνιστές της οι οποίοι είναι γοητευτικοί από κάθε άποψη. Ακόμα και η απολλώνια ομορφιά του Φοίβου, ωχριά μπροστά στην ομορφιά και το μεγαλείο της βασανισμένης του ψυχής, που είναι γεμάτη όμορφα συναισθήματα και παθιασμένη αγάπη που περίμενε το κατάλληλο πρόσωπο ώστε να μπορέσει να βγει προς τα έξω και να εκφραστεί. Ακόμα και ο θυμός του κατευθύνεται από τα καλοκάγαθα αυτά συναισθήματα με αποτέλεσμα, να μην μπορούμε να νιώσουμε στιγμή θυμό απέναντί του παρά ένα αίσθημα προστατευτικότητας και απέραντης αγάπης. Η Δάφνη από την άλλη, ευαίσθητη και εύθραυστη αλλά παράλληλα, με έναν ιδιαίτερο δυναμισμό και ένα πάθος που την καθοδηγεί τυφλά να υπερασπιστεί όσα αγαπά, ακόμα και όταν η μάχη μοιάζει μάταιη και είναι άνιση, δεν μπορεί να μην αποτελεί πηγή έμπνευσης και παράδειγμα προς μίμηση. Μα πάνω απ' όλα, είναι ένα πλάσμα αγνό και γεμάτο αγάπη, ένα πλάσμα ανιδιοτελές, με ήθος, που είναι έτοιμο να προσφέρει τα πάντα και το μόνο που η ίδια επιζητεί διακαώς, είναι η γνώση και η αξιοποίησή της, όχι για κάποιο υλικό όφελος αλλά, για την εξύψωση της ψυχής και του πνεύματός της, για όλα εκείνα που μπορούν να της δώσουν μια ευκαιρία να ζήσει έναν άπιαστο έρωτα.

Η ελληνική μυθολογία συναντά μια εκδοχή της πραγματικής ιστορίας πίσω από τον μύθο, σε ένα παρόν σύγχρονο και ωστόσο, διαποτισμένο από τον σκοτεινό μυστικισμό και την καλά κρυμμένη, αρχαία γνώση ενός παρελθόντος που δεν μπορούμε καν να αγγίξουμε. Ναι, ο "Μύθος" μπορεί είναι μια δυνατή ιστορία αγάπης όμως, δεν είναι μόνο αυτό και αυτός είναι ο λόγος που το εν λόγω βιβλίο είναι τόσο σημαντικό, τόσο ξεχωριστό. Δεν χρειάζεται ούτε να προσποιηθεί πως είναι κάτι άλλο, ούτε να αποδείξει κάτι. Με καυστικό και έξυπνο χιούμορ, με μια τρυφερότητα που σπανίζει και αισθήματα που μοιάζουν στις μέρες μας πιο θολά από ποτέ, ο "Μύθος" είναι ένα μυθιστόρημα που οι ήρωές του δεν ψάχνουν απλώς την αγάπη αλλά, μια πιο βαθιά κι επικίνδυνη γνώση που μπορεί να τους επιτρέψει να είναι μαζί. Δεν υπάρχει εγωισμός, μόνο ανιδιοτέλεια και ειλικρίνεια. Δεν υπάρχουν ανούσια πάθη αλλά, μια ακαταμάχητη ανάγκη που μπορεί να παλέψει ενάντια σε Θεούς και Τιτάνες, ενάντια σε νόμους που οδηγούν στο θάνατο και τελικά, ενάντια σε μια ολόκληρη ιστορία αιώνων που θέλει να καταδικάσει το μέλλον το ίδιο αδυσώπητα όπως το παρελθόν. Κι εμείς καρδιοχτυπάμε και αγωνιούμε κάθε λεπτό, συγκινούμαστε και φοβόμαστε γι' αυτά που θα έρθουν ωστόσο, φτάνουμε σε ένα ανατρεπτικό τέλος που το μόνο που καταφέρνει είναι να μας κάνει να διψάμε για λίγο ακόμα.

Το μόνο που μπορώ να πω κλείνοντας είναι πως, είναι χαρά μου να έχω την τιμή και την υποχρέωση να ανήκω στον κύκλο των "Δώδεκα".