Η λογοτεχνική μου πράκτορας Αγγέλα Γαβρίλη μίλησε για την πρώτη της συνάντηση με τον "Μύθο" ένα όμορφο απόγευμα που περάσαμε συντροφιά με νεαρές φίλες - αναγνώστριες. Όπως πάντα ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΗ!!
Λοιπόν, θα σας πω μια ιστορία από τη ζωή βγαλμένη και όχι ένα μύθο: πριν ενάμιση χρόνο περίπου, έφθασε στα χέρια ένα φωτοτυπημένο χειρόγραφο προς αξιολόγηση, το οποίο κανονικά και με το νόμο, μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε ως ''γκουμούτσα''. Στραβομουτσούνιασα όταν το είδα, διότι είμαι υπέρ της άποψης του Καλλίμαχου, του Αλεξανδρινού ποιητή και λόγιου, ''μέγα βιβλίον, μέγα κακόν''. Παρόλα αυτά, από επαγγελματική ευσυνειδησία και με την προτροπή του συνεργάτη μου Στέφανου Ξένου που μου είπε με νόημα ''διάβασέ το'', πήρα τη μισή γκουμούτσα μαζί μου στο επαγγελματικό ταξίδι μου. Άρχισα να το διαβάζω και δεν το άφηνα από τα χέρια μου, αλλά φευ! είχα μόνο το μισό!
Και αυτή ήτο η εκδίκηση της γκουμούτσας, διότι έμεινα πάνω στο καλύτερο και έπρεπε να επιστρέψω στην Αθήνα για να διαβάσω το υπόλοιπο. Όταν τελικά διάβασα ολόκληρο τον Μύθο, κατάλαβα ότι αυτό το βιβλίο - το έβλεπα ήδη ως βιβλίο, έχει να κάνει μακρύ ταξίδι και σίγουρα θα το αγαπήσουν πολλοί, με τον ίδιο τρόπο που το αγάπησα εγώ. Και σήμερα που ο Μύθος έγινε πραγματικότητα, και πράγματι το αγάπησαν πολλοί και θα το αγαπήσουν ακόμα περισσότεροι, χαίρομαι απίστευτα που ήρθε στα χέρια μας ή μάλλον, που η ''μαμά'' του μας διάλεξε για να μας το εμπιστευτεί. Κι επειδή είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας των Δώδεκα, φέρνει μαζί του και δύο ακόμα ''αδερφάκια'', που επίσης είμαι σίγουρη ότι θα αγαπηθούν από το αναγνωστικό κοινό.
Δύο λόγια μόνο για τον Μύθο, για όσους δεν τον έχουν διαβάσει. Τι είναι ο Μύθος;
Μια ιστορία αγάπης; Οπωσδήποτε είναι, μιας αγάπης ρομαντικής με την έννοια του πάθους και της απόλυτης αφοσίωσης. Όχι βέβαια της αγάπης που φαντασιώνεται κάποιος διαβάζοντας ''ροζ'' μυθιστορήματα αλλά εκείνης που αν την αξιωθείς είσαι τυχερός αλλά πρέπει να μπορέσεις να σταθείς και στο ύψος της.
Μια περιπέτεια φαντασίας; Επίσης είναι, με ήρωες, θεούς και δαίμονες - εδώ οι Τιτάνες, και όλα εκείνα τα στοιχεία που πλάθουν τους μύθους όλων των λαών από την απαρχή της ανθρωπότητας, από τότε που οι πρώτοι άνθρωποι άρχισαν να μαζεύονται γύρω από τη φωτιά και να αφηγούνται ιστορίες.
Ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα; Ναι, γιατί η συγγραφέας όχι μόνο δούλεψε και δουλεύει αόκνως τα βιβλία της, αλλά κάνει και σοβαρή έρευνα όπως ακριβώς οφείλει κάθε επιστήμονας να κάνει σε κάθε του έργο.
Πάνω απ' όλα, όμως είναι ένα κάλεσμα για αφύπνιση, μας προτρέπει να ανακαλύψουμε ξανά το ελληνικό φως μέσα και γύρω μας. Οι αξίες του αρχαιοελληνικού πολιτισμού που είναι ταυτόχρονα και αξίες παναθρώπινες και γι' αυτό δεν αλλοιώνονται, μοιάζουν με ένα λαμπερό φως κρυμμένο σε μια βαθιά σπηλιά, στα έγκατα της γης. Το γεγονός ότι δεν το βλέπουμε, δεν σημαίνει ότι το φως δεν λάμπει. Είναι εκεί και μας καλεί και ο Μύθος, αυτό συμβολίζει και σε αυτό φιλοδοξεί, να μας θυμίσει την ύπαρξη αυτού του φωτός.
Κλείνοντας, θα ξαναθυμηθώ τον Καλλίμαχο και θα αφιερώσω στη συγγραφέα του Μύθου, Βίβιαν Φόρτη, τους ακόλουθους στίχους του:
‘’σε μένα ο Λύκιος Απόλλων είπε
σου παραγγέλω να πας εκεί που άμαξες δεν περνούν•
μην οδηγείς το άρμα σου στα χνάρια των άλλων,
μα σε μέρη απάτητα, παρόλο που στενότερο δρόμο θα πάρεις’’
Λοιπόν, θα σας πω μια ιστορία από τη ζωή βγαλμένη και όχι ένα μύθο: πριν ενάμιση χρόνο περίπου, έφθασε στα χέρια ένα φωτοτυπημένο χειρόγραφο προς αξιολόγηση, το οποίο κανονικά και με το νόμο, μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε ως ''γκουμούτσα''. Στραβομουτσούνιασα όταν το είδα, διότι είμαι υπέρ της άποψης του Καλλίμαχου, του Αλεξανδρινού ποιητή και λόγιου, ''μέγα βιβλίον, μέγα κακόν''. Παρόλα αυτά, από επαγγελματική ευσυνειδησία και με την προτροπή του συνεργάτη μου Στέφανου Ξένου που μου είπε με νόημα ''διάβασέ το'', πήρα τη μισή γκουμούτσα μαζί μου στο επαγγελματικό ταξίδι μου. Άρχισα να το διαβάζω και δεν το άφηνα από τα χέρια μου, αλλά φευ! είχα μόνο το μισό!
Και αυτή ήτο η εκδίκηση της γκουμούτσας, διότι έμεινα πάνω στο καλύτερο και έπρεπε να επιστρέψω στην Αθήνα για να διαβάσω το υπόλοιπο. Όταν τελικά διάβασα ολόκληρο τον Μύθο, κατάλαβα ότι αυτό το βιβλίο - το έβλεπα ήδη ως βιβλίο, έχει να κάνει μακρύ ταξίδι και σίγουρα θα το αγαπήσουν πολλοί, με τον ίδιο τρόπο που το αγάπησα εγώ. Και σήμερα που ο Μύθος έγινε πραγματικότητα, και πράγματι το αγάπησαν πολλοί και θα το αγαπήσουν ακόμα περισσότεροι, χαίρομαι απίστευτα που ήρθε στα χέρια μας ή μάλλον, που η ''μαμά'' του μας διάλεξε για να μας το εμπιστευτεί. Κι επειδή είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας των Δώδεκα, φέρνει μαζί του και δύο ακόμα ''αδερφάκια'', που επίσης είμαι σίγουρη ότι θα αγαπηθούν από το αναγνωστικό κοινό.
Δύο λόγια μόνο για τον Μύθο, για όσους δεν τον έχουν διαβάσει. Τι είναι ο Μύθος;
Μια ιστορία αγάπης; Οπωσδήποτε είναι, μιας αγάπης ρομαντικής με την έννοια του πάθους και της απόλυτης αφοσίωσης. Όχι βέβαια της αγάπης που φαντασιώνεται κάποιος διαβάζοντας ''ροζ'' μυθιστορήματα αλλά εκείνης που αν την αξιωθείς είσαι τυχερός αλλά πρέπει να μπορέσεις να σταθείς και στο ύψος της.
Μια περιπέτεια φαντασίας; Επίσης είναι, με ήρωες, θεούς και δαίμονες - εδώ οι Τιτάνες, και όλα εκείνα τα στοιχεία που πλάθουν τους μύθους όλων των λαών από την απαρχή της ανθρωπότητας, από τότε που οι πρώτοι άνθρωποι άρχισαν να μαζεύονται γύρω από τη φωτιά και να αφηγούνται ιστορίες.
Ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα; Ναι, γιατί η συγγραφέας όχι μόνο δούλεψε και δουλεύει αόκνως τα βιβλία της, αλλά κάνει και σοβαρή έρευνα όπως ακριβώς οφείλει κάθε επιστήμονας να κάνει σε κάθε του έργο.
Πάνω απ' όλα, όμως είναι ένα κάλεσμα για αφύπνιση, μας προτρέπει να ανακαλύψουμε ξανά το ελληνικό φως μέσα και γύρω μας. Οι αξίες του αρχαιοελληνικού πολιτισμού που είναι ταυτόχρονα και αξίες παναθρώπινες και γι' αυτό δεν αλλοιώνονται, μοιάζουν με ένα λαμπερό φως κρυμμένο σε μια βαθιά σπηλιά, στα έγκατα της γης. Το γεγονός ότι δεν το βλέπουμε, δεν σημαίνει ότι το φως δεν λάμπει. Είναι εκεί και μας καλεί και ο Μύθος, αυτό συμβολίζει και σε αυτό φιλοδοξεί, να μας θυμίσει την ύπαρξη αυτού του φωτός.
Κλείνοντας, θα ξαναθυμηθώ τον Καλλίμαχο και θα αφιερώσω στη συγγραφέα του Μύθου, Βίβιαν Φόρτη, τους ακόλουθους στίχους του:
‘’σε μένα ο Λύκιος Απόλλων είπε
σου παραγγέλω να πας εκεί που άμαξες δεν περνούν•
μην οδηγείς το άρμα σου στα χνάρια των άλλων,
μα σε μέρη απάτητα, παρόλο που στενότερο δρόμο θα πάρεις’’
2 σχόλια:
Χριστίνα Σερρούκα:ΜΥΘΟΣ ,στα αγαπημένα μου Βίβιαν ,περιμένω με ανυπομονησία το δεύτερο ........
Έρχεται Χριστίνα μου, σ΄ευχαριστώ!!
Δημοσίευση σχολίου